De belangrijkste oorzaken van ontbossing

Ontbossing heeft ernstige gevolgen voor het milieu. Sinds 1990 is ruim 420 miljoen hectare bos verloren gegaan. Het verlies van natuurlijke habitats en biodiversiteit heeft ertoe geleid dat soorten 100 tot 1.000 keer sneller uitsterven dan het natuurlijke tempo. Elke seconde wordt er een bos ter grootte van een voetbalveld gekapt, en elk jaar gaan er bosgebieden ter grootte van Portugal verloren.

Uitzicht op een oliepalmplantage.

Ontbossing is de permanente vernietiging van bossen, die een aanzienlijke impact heeft op de globale CO₂-kringloop en het milieu. Bossen zijn van cruciaal belang bij het reguleren van het klimaat op aarde. Ze slaan grote hoeveelheden CO₂ op via het proces van fotosynthese en zijn dus CO₂-putten. Ontbossing verstoort echter de CO₂-kringloop door CO₂ in de atmosfeer vrij te geven en het aantal bomen dat CO₂ absorbeert te verminderen. Dit effect zorgt ervoor dat ontbossing een belangrijke bijdrage levert aan de mondiale uitstoot van broeikasgassen, oftewel ongeveer 15% van de door de mens veroorzaakte uitstoot.

Ontbossing is de permanente vernietiging van bossen, die een aanzienlijke impact heeft op de globale CO₂-kringloop en het milieu. Bossen zijn van cruciaal belang bij het reguleren van het klimaat op aarde. Ze slaan grote hoeveelheden CO₂ op via het proces van fotosynthese en zijn dus CO₂-putten. Ontbossing verstoort echter de CO₂-kringloop door CO₂ in de atmosfeer vrij te geven en het aantal bomen dat CO₂ absorbeert te verminderen. Dit effect zorgt ervoor dat ontbossing een belangrijke bijdrage levert aan de mondiale uitstoot van broeikasgassen, oftewel ongeveer 15% van de door de mens veroorzaakte uitstoot.

Door het kappen van bomen wordt er niet alleen minder CO₂ opgeslagen, maar het verhoogt ook de uitstoot van broeikasgassen als gevolg van de vermindering van de vegetatiebedekking. Ontbossing verstoort ook de watercycli en de stabiliteit van de bodem, wat leidt tot erosie, veranderingen in regenpatronen en overstromingen. Bovendien draagt ontbossing bij aan een verlies aan ecosysteemdiensten en tast het de grondstoffen aan waarvan veel gemeenschappen voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn.

Kaart van Portugal; Bron: ourworldindata.org/deforestation.

In dit artikel worden verschillende oorzaken van ontbossing onderzocht, waaronder de uitbreiding van landbouwgrond, verstedelijking en de toegenomen vraag naar grondstoffen zoals hout. Grootschalige landbouw is verantwoordelijk voor meer dan 70% van de ontbossing wereldwijd. De groeiende bevolking voedt de vraag naar landbouwgrond, wat leidt tot het kappen van bossen om ruimte te maken voor voedselproductie. Verstedelijking, industrialisatie en infrastructuurontwikkeling hebben ook aanzienlijk bijgedragen aan de ontbossing, omdat groeiende steden meer land nodig hebben voor woningen, fabrieken en transportsystemen.

Verminder ontbossing door uw uitstoot te compenseren

Wat is ontbossing?

Ontbossing is de omzetting van bossen, door het kappen van bomen, naar andere vormen van landgebruik of de langdurige vermindering van de boomkruinbedekking tot onder de 10%. Ontbossing wordt vaak gedaan om commerciële of menselijke behoeften te bevredigen. Deze verwijdering van bossen draagt aanzienlijk bij aan klimatologische instabiliteit en het verlies van biodiversiteit. Ontbossing is daarom een van de meest urgente milieuproblemen waarmee de wereld vandaag de dag wordt geconfronteerd.

Ontbossing komt voor als gevolg van zowel natuurlijke als door de mens veroorzaakte gebeurtenissen. Natuurlijke gebeurtenissen zoals bosbranden, orkanen en droogtes kunnen bossen vernietigen. Menselijke activiteiten zijn echter de belangrijkste oorzaak van ontbossing.

Ontbossing heeft negatieve gevolgen voor het milieu en het menselijk leven. Een van de belangrijkste nadelige effecten is het verlies van biodiversiteit. Het vermindert leefgebieden voor planten en dieren en brengt ze in gevaar van uitsterven. Het leidt ook tot bodemerosie, wat kan resulteren in aardverschuivingen en de verontreiniging van waterbronnen. Ontbossing draagt ook aanzienlijk bij aan klimaatverandering. Bossen fungeren als CO₂-putten en nemen grote hoeveelheden CO₂ en andere broeikasgassen op uit de atmosfeer. Wanneer ze worden gekapt door ontbossing, komt de in de biomassa opgeslagen CO₂ vrij in de atmosfeer. CO₂ is een broeikasgas dat warmte absorbeert en uitstraalt, wat leidt tot stijgende temperaturen en klimaatverandering.

Plant bomen met DGB voor een groenere toekomst

De ontbossing is het ernstigst in tropische bossen in Zuid- en Midden-Amerika, Afrika en Zuidoost-Azië, waar jaarlijks miljoenen hectare bos worden vernietigd. Primaire bossen, die 's werelds meest uitgestrekte en oudste bomen bevatten en leefgebied bieden voor zeldzame en bedreigde soorten, behoren tot de zwaarst getroffen gebieden.

Olifant in een oud woud. Mana Pools National Park, Zimbabwe.

In dit artikel onderzoeken we de tien belangrijkste oorzaken van ontbossing, de gevolgen van ontbossing en wat we kunnen doen om de huidige ontbossing een halt toe te roepen.

1. Uitbreiding van landbouwgrond

Een van de belangrijkste oorzaken van ontbossing is de uitbreiding van landbouwgrond, waardoor ontbossing meer dan 70% sneller gebeurt. Landbouwpraktijken, zoals het kappen van uitgestrekte bosgebieden voor landbouw, houtkap en brandhoutgebruik, zijn primaire activiteiten die aanzienlijk bijdragen aan ontbossing. Zowel kleinschalige landbouw, waarbij boeren gewassen verbouwen om hun gezinnen te voeden, als commerciële landbouw, die gewassen produceert voor export of binnenlands gebruik, zijn verantwoordelijk voor honderden tot duizenden hectares ontboste bossen.

Kleinschalige landbouw komt veel voor in veel landen en is vaak de enige manier voor miljoenen mensen om hun gezinnen te onderhouden. Boeren in deze gebieden ruimen meestal kleine stukjes land op door bomen om te hakken en ze te verbranden. Helaas is deze praktijk meestal niet duurzaam, omdat boeren gedwongen worden een groter landoppervlak vrij te maken wanneer de grond onvruchtbaar wordt. Commerciële landbouw daarentegen omvat het kappen van uitgestrekte bosgebieden om plaats te maken voor grootschalige productie van commerciële gewassen zoals soja en palmolie.

Lees meer: Wat is duurzaam landbeheer?

Enkele van de belangrijkste landbouwproducten die verantwoordelijk zijn voor ontbossing zijn palmolie, soja, rundvlees en houtkap voor timmerhout. Palmolieplantages, in het bijzonder, zijn een belangrijke drijvende kracht achter tropische ontbossing in Zuidoost-Azië en Centraal-Afrika, waar uitgestrekte gebieden zijn gekapt voor de aanleg van oliepalmplantages. Sojateelt is een andere belangrijke factor in de ontbossing in Zuid-Amerika, waar grote delen van tropische regenwouden zijn gekapt om plaats te maken voor sojaplantages.

Sojaplantatie, macrodetails.

De gevolgen voor het milieu van ontbossing als gevolg van de uitbreiding van de landbouw zijn ernstig. Bossen zijn cruciale CO₂-putten en door de vernietiging ervan komen schadelijke broeikasgassen in de atmosfeer terecht. Ontbossing leidt ook tot verlies aan biodiversiteit, vernietigt het natuurlijke evenwicht van ecosystemen en draagt bij aan het verlies van leefgebieden voor veel diersoorten.

2. Veehouderij

Veehouderij, met name voor vleesproductie, is ook een belangrijke oorzaak van ontbossing. Boeren ruimen vaak uitgestrekte gebieden op om graasweiden te creëren voor hun vee, wat bijdraagt aan het verlies van bebost land. De degradatie van de bodem als gevolg van overbegrazing leidt vaak ook tot herhaalde ontbossing.

De wereldwijde vraag naar vlees stimuleert ook de uitbreiding van land dat nodig is voor de veehouderij. Naast weidegrond wordt er ook veel voedergraan zoals soja verbouwd om het vee te voeden. In Zuid-Amerika zijn enorme bosgebieden gekapt om ruimte te maken voor sojaplantages, waarvan een groot deel wordt gebruikt als veevoer. Deze toename in de vraag naar vlees legt enorme druk op ecosystemen, met name in het Amazone regenwoud, dat een van de meest waardevolle maar bedreigde ecosystemen ter wereld is.

Lees meer: Ontbossing in de Amazone: oorzaken, effecten, oplossingen

Vee dat op een veld rent. Veehouderij, Nelore, Brazil.

Veeteelt is een van de belangrijkste boosdoeners van ontbossing in het Amazone regenwoud. Naarmate de vraag naar rundvlees toeneemt, ruimen boeren meer land voor grazen en creëren ze nieuwe weidegebieden. Deze praktijk heeft geleid tot de vernietiging van miljoenen hectare tropische regenwouden in de regio. Bovendien drijft tropische ontbossing inheemse volkeren weg uit hun huizen en verstoort het de natuurlijke habitats van inheemse diersoorten.

Een mogelijke oplossing voor het probleem van veeteelt en de impact op ontbossing is een verschuiving naar cyclische landbouw. Deze methode omvat het roteren van gewassen en veeteelt om de bodemvruchtbaarheid te behouden en overbegrazing te voorkomen. Bovendien vermindert het de behoefte aan grote graasweiden en minimaliseert het de druk op beboste ecosystemen.

Lees meer: How regenerative agriculture is transforming sustainable farming

3. Houtkap en houtoogst

Houtkap en houtoogst behoren tot de belangrijkste oorzaken van ontbossing over de hele wereld, vooral in Noord-Amerika en Rusland. Deze cruciale bossen leveren houtproducten voor de bouw, meubels en papier. Helaas leiden deze activiteiten vaak tot niet duurzame houtkappraktijken die jaarlijks miljoenen hectare bebost land vernietigen.

Duurzame bosbouwpraktijken omvatten het selectief kappen van bomen en het geven van tijd aan het bos om weer te groeien. Ondertussen is niet-duurzame houtkap een miljardenindustrie die wordt aangewakkerd door de wereldwijde vraag naar goedkope houtproducten. In Indonesië is bijna de helft van de bossen van het land verwoest als gevolg van niet-duurzame houtkappraktijken.

Koop CO₂-reductiecertificaten en herstel bossen

Wanneer bossen worden aangetast door houtkap, worden ze veel kwetsbaarder voor omzetting naar andere vormen van landgebruik, zoals mijnbouw, landbouw en nederzettingen. De bodem wordt vaak verdicht, waardoor het moeilijk wordt voor nieuwe bomen om te groeien. Het verlies van boomkruinbedekking zorgt ervoor dat er meer zonlicht op de bosbodem valt, wat de groei van invasieve soorten kan bevorderen die inheemse flora verstikken. Zodra een bos is aangetast, wordt het veel eenvoudiger voor ontwikkelaars om vergunningen te verkrijgen om het land voor andere doeleinden te ontginnen.

Om de destructieve gevolgen van houtkap en houtoogst tegen te gaan, worden inspanningen geleverd om illegale houtkap te stoppen, beboste gebieden te beschermen, handelsovereenkomsten te hervormen en lokale gemeenschappen voor te lichten. Het beschermen van beboste gebieden omvat het creëren van beschermde gebieden, zoals nationale parken en natuurreservaten, die verboden zijn voor houtkap en andere ontwikkelingsactiviteiten. Het hervormen van handelsovereenkomsten houdt in dat bedrijven en landen verantwoordelijk worden gehouden voor hun milieu-impact en verplicht worden duurzame bosbouwpraktijken toe te passen. Ten slotte kan het voorlichten van lokale gemeenschappen over het belang van bossen en duurzame bosbouwpraktijken gedragsverandering bevorderen en verdere ontbossing voorkomen.

Lees meer: Sustainable forestry practices combatting deforestation in Canada

Wilde dieren met de berg Kilimanjaro op de achtergrond. Amboseli National Park, Kenia.

4. Verstedelijking en uitbreiding van steden

Verstedelijking en de uitbreiding van steden hebben een aanzienlijke impact op ontbossing en dragen bij aan de vernietiging van bebost land over de hele wereld. Naarmate stedelijke gebieden groeien, hebben ze meer middelen nodig om hun bevolking te ondersteunen, wat de vraag naar producten zoals rundvlees en landbouwproducten verhoogt. Deze vraag draagt zowel direct bij - door de omzetting van bebost land in woningen of landbouwgrond - als indirect - door toenemende druk op bossen om middelen te leveren.

De uitbreiding van steden leidt vaak tot de behoefte aan meer land voor huisvesting en nederzettingen, evenals voor de aanleg van wegen en andere infrastructuur om de stad te bedienen. In gebieden zoals Latijns-Amerika en Sub-Sahara Afrika heeft de uitbreiding van steden de afgelopen decennia aanzienlijk tot bosverlies geleid. Bijvoorbeeld, in de afgelopen 20 jaar heeft Brazilië meer dan 16 miljoen hectare bebost land verloren door stedelijke expansie, mijnbouw en landbouw, waarbij een groot deel van dit verlies zich in het Amazonegebied heeft voorgedaan. Naarmate steden uitbreiden en hun bevolking groeit, neemt ook de vraag naar rundvlees en andere landbouwproducten toe. In veel landen worden bossen gekapt om ruimte te maken voor grazige weiden voor vee of de teelt van gewassen zoals sojabonen en oliepalmen. In Zuid-Amerika bijvoorbeeld heeft de uitbreiding van de rundvleesindustrie aanzienlijk bijgedragen aan ontbossing in het Amazonebekken. Op vergelijkbare wijze heeft in Zuidoost-Azië de grootschalige ontwikkeling van palmolieplantages geleid tot massale ontbossing, waarbij naar schatting 60% van de ontbossing in Indonesië toe te schrijven is aan de palmolie-industrie.

Lees meer: Green infrastructure: how nature can improve urban living

Plantage van oliepalmbomen.

Verstedelijking leidt niet alleen tot de directe omzetting van bebost land voor stedelijke ontwikkeling en landbouw, maar het drijft ook indirect ontbossing aan door de toegenomen vraag naar middelen en de ontheemding van mensen uit stedelijke gebieden. Bijvoorbeeld, boeren kunnen gedwongen worden bossen te kappen om meer landbouwgrond te krijgen, omdat land schaarser en waardevoller wordt door stedelijke expansie.

5. Een grotere behoefte aan grondstoffen

De toenemende behoefte aan grondstoffen is een belangrijke drijvende kracht achter ontbossing. De vraag naar houtproducten, evenals landbouwproducten zoals palmolie en sojabonen, heeft bijgedragen aan onhoudbare niveaus van ontbossing.

Verminder vandaag nog uw milieuimpact

De wereldwijde vraag naar houtproducten is in de loop der jaren aanzienlijk gestegen. Hout wordt gebruikt voor een breed scala aan producten, waaronder papier, meubels en bouwmaterialen. De houtkapindustrie is aanzienlijk gegroeid om aan deze vraag te voldoen, wat heeft geleid tot het kappen van grote gebieden bebost land.

Bossen bieden een uitgebreid scala aan ecosysteemdiensten die niet kunnen worden vervangen door andere mechanismen. Deze omvatten CO₂-opslag, habitatvoorziening, bodemgezondheid en het behoud van luchtkwaliteit. Menselijke activiteiten, toenemende vraag en groeiende bevolkingen vragen meer van bossen, ook al worden bosgebieden kleiner. Het als vanzelfsprekend beschouwen van dergelijke diensten brengt een onevenwicht in de ecosystemen en bevordert een niet-duurzame manier van begrijpen en vertrouwen op de natuur.

Lees meer: Ontbossing in de Verenigde Staten: oorzaken, gevolgen en oplossingen

Landbouwproducten zoals palmolie en sojabonen zijn ook belangrijke drijvende krachten achter ontbossing. Om te voldoen aan de toenemende vraag naar deze producten, met name in Azië en Zuid-Amerika, zijn grote gebieden van bossen gekapt om plaats te maken voor palmolieplantages en sojaboonvelden. Dit heeft geleid tot uitgebreide degradatie van bossen en verlies van biodiversiteit, evenals het verdrijven van inheemse gemeenschappen en traditionele landbouwpraktijken.

De ‘grondstoffenvloek’ (ook bekend als het paradox van overvloed) is een fenomeen waarbij landen met veel natuurlijke grondstoffen vaak meer economische, sociale, politieke en duurzaamheidsuitdagingen tegenkomen dan landen met minder grondstoffen. In sommige gevallen worden bossen in deze landen gekapt om toegang te krijgen tot grondstoffen die kunnen worden gebruikt om inkomsten te genereren, vaak door deze grondstoffen naar andere landen te exporteren (met minder grondstoffen), wat een belangrijke inkomstenbron vormt voor het land met de grondstoffenvloek.

Echter, de economische winst uit deze grondstoffen is vaak van korte termijn en onhoudbare niveaus van ontbossing kunnen langdurige negatieve effecten hebben op het milieu en lokale gemeenschappen. Om wereldwijde ontbossing aan te pakken, is het dus essentieel dat alle landen, regeringen en particuliere organisaties actie ondernemen, niet alleen op lokaal niveau maar ook wat betreft hun import van grondstoffen, om ervoor te zorgen dat alle verworven producten duurzaam worden gewonnen.

6. Slash-and-burn

Slash-and-burn is een traditionele methode voor het omzetten van bosland. Dit houdt in dat bosgebied wordt gekapt en dat vervolgens het gebied in brand wordt gestoken om het land vrij te maken voor landbouw of houtplantages. Deze praktijk wordt al eeuwenlang veel gebruikt in Zuid-Amerika, Azië en Afrika.

Het proces van slash-and-burn omvat het kappen van bomen en vegetatie in een bepaald gebied, waarna ze gedurende enkele weken worden achtergelaten om te drogen, waarna het puin wordt aangestoken. De hitte van het vuur verbrandt het organische materiaal in de bodem, waardoor voedingsstoffen vrijkomen die kunnen worden gebruikt om het land te bemesten. Nadat het vuur is uitgebrand, worden gewassen geplant in de stikstofrijke bodem.

Hoewel deze techniek op korte termijn voordelen kan bieden, kunnen de gevolgen van slash-and-burn voor bebost land ernstig zijn. Het verwijderen van bomen en vegetatie blootstelt de bodem aan erosie, wat kan leiden tot bodemdepletie en verminderde landbouwproductiviteit op de lange termijn. Naarmate de bodem zijn vruchtbaarheid verliest, worden boeren gedwongen om nieuwe gebieden bebost land te kappen, wat een cyclus van ontbossing in stand houdt.

Bovendien leidt deze praktijk tot grootschalige schade aan biodiversiteit, aangezien alle insecten, kleine reptielen en andere zoogdieren die niet kunnen ontsnappen uit het verbrande gebied worden weggevaagd. Het vernietigt natuurlijke habitats en leidt tot de verplaatsing van diersoorten. Het verbranden van vegetatie geeft ook grote hoeveelheden CO₂ en andere broeikasgassen vrij in de atmosfeer, waardoor de voorraad CO₂ van het bos wordt uitgeput en het probleem van uitstoot door ontbossing wordt benadrukt.

Compenseer uw uitstoot en herstel onze bossen

Konijn in het gras in Humilladero, Malaga. Andalusië, Spanje.

7. Uitbreiding van productie- en industriële locaties

De uitbreiding van productie- en industriële locaties is een van de belangrijkste drijvende krachten achter ontbossing wereldwijd. Industrialisatie heeft geleid tot een toename van de vraag naar hulpbronnen zoals hout, mineralen en andere grondstoffen. Bovendien kan biomassa-energieopwekking, waarbij organisch materiaal afkomstig uit bossen wordt gebruikt om energie op te wekken en die in sommige regio's de belangrijkste energiebron is, een andere oorzaak van ontbossing zijn als deze niet duurzaam wordt verkregen. Deze toename in de vraag naar hulpbronnen heeft geleid tot het kappen van bossen, met als gevolg het verlies van bosecosystemen en natuurlijke habitats.

De gevolgen van grootschalige ontbossing voor industriële doeleinden zijn talrijk. Bosecosystemen zijn complexe systemen die een breed scala aan voordelen bieden, waaronder biodiversiteit, bodemvruchtbaarheid en CO₂-opslag. Het verlies van bosecosystemen resulteert niet alleen in de verplaatsing van inheemse gemeenschappen en diersoorten, maar draagt ook bij aan een toename van de uitstoot van broeikasgassen.

Enkele van de belangrijkste industrieën die verantwoordelijk zijn voor ontbossing als gevolg van industriële expansie zijn mijnbouw, houtkap en olie- en gaswinning. Houtproductie voor papierproducten en landbouwproducten zoals palmolieplantages dragen ook wereldwijd bij aan ontbossing. De vraag naar papierproducten, waaronder kranten, boeken en verpakkingsmaterialen, heeft geleid tot de niet-duurzame oogst van bomen, wat bijdraagt aan ontbossing. De uitbreiding van landbouwgrond, vooral voor grondstoffen zoals sojabonen en rundvlees, is een andere belangrijke oorzaak van ontbossing in tropische gebieden.

Landbouwlandschap: een groen, rijpend sojaveld.

Mijnbouw is een andere significante oorzaak van ontbossing, omdat dit vaak het kappen van uitgestrekte beboste gebieden vereist om waardevolle mineralen en metalen afzettingen te bereiken. Het ontginningsproces omvat het verwijderen van vegetatie en het veranderen van het natuurlijke landschap. Bovendien vereisen mijnbouwactiviteiten uitgebreide infrastructuurontwikkeling, zoals de aanleg van wegen of verwerkingsfaciliteiten. Een verdere fragmentatie van bosgebieden creëert barrières voor de bewegingspatronen van wilde dieren en het voortplantingsgedrag van soorten, waardoor het evenwicht in de ecosystemen verandert.

Herstel ecosystemen met onze certificaten

De gevolgen van ontbossing voor industriële doeleinden hebben verstrekkende gevolgen en beïnvloeden tal van sectoren. Het heeft invloed op ecosystemen en natuurlijke habitats en heeft gevolgen voor biodiversiteit, bodemvruchtbaarheid en CO₂-opslag, waarbij zowel primaire als secundaire bossen worden bedreigd. Daarom is er dringend behoefte aan gezamenlijke inspanningen van belanghebbenden om duurzame productiepraktijken te bevorderen en het alarmerende tempo van wereldwijde ontbossing een halt toe te roepen.

8. Intensieve teelt van gewassen

Intensieve teelt van gewassen is wereldwijd een andere belangrijke oorzaak van ontbossing. Deze landbouwpraktijk omvat het op grote schaal verbouwen van gewassen, met veel gebruik van kunstmest, pesticiden en andere chemische toevoegingen. Deze methode wordt vaak gebruikt voor de productie van gewassen zoals sojabonen en palmolie, die in grote vraag zijn voor gebruik in de productie van diervoeder, met name voor vee, en diverse andere industrieën. De vraag naar vleesproducten is sterk toegenomen, wat aanzienlijke hoeveelheden soja en palmolie vereist om de dieren te voeden. Als gevolg daarvan hebben boeren grote bosgebieden gekapt om plaats te maken voor soja- en palmplantages, wat leidt tot het verlies van bebost land en de daarmee samenhangende ecologische diensten die ze bieden. Deze hoge productiesnelheid gaat echter gepaard met kosten in de vorm van ontbossing, bodemdegradatie en verlies van biodiversiteit.

Nieuwe landbouwmethoden en technieken hebben aanzienlijk bijgedragen aan het tempo van ontbossing, omdat boeren ze gebruiken om hun gewasteelt uit te breiden. Het gebruik van gemechaniseerde apparatuur zoals tractoren heeft het bijvoorbeeld gemakkelijker gemaakt om grote gebieden land te ontginnen voor landbouw. Bovendien heeft het planten en oogsten van gewassen in rotatie geleid tot de verbouwing van grotere gebieden land, wat het tempo van ontbossing verhoogt.

Lees meer: The roots of a sustainable future: integrating trees into a circular economy

Cyclische landbouw is een veelbelovende benadering om de bodemvruchtbaarheid te behouden en tegelijkertijd de schadelijke effecten van intensieve landbouw te vermijden. Het doel van cyclische landbouw is om een gesloten systeem te creëren waarin de voedingsstoffen in de bodem voortdurend worden gerecycled, waardoor de behoefte aan chemische toevoegingen en kunstmest wordt verminderd. Cyclische landbouw omvat ook gewasrotatie, intercropping en agroforestry, die allemaal bijdragen aan de groei van bodemgezondheid en vruchtbaarheid, terwijl beboste gebieden behouden blijven. Veel andere duurzame landbeheerpraktijken kunnen ook worden geïmplementeerd om duurzamere gewasproductie te waarborgen, zoals regeneratieve landbouw en behoudende landbouw.

9. Overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen

De overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen is een belangrijke oorzaak van ontbossing. Dit gebeurt wanneer mensen meer hulpbronnen onttrekken dan het milieu op natuurlijke wijze kan aanvullen, wat leidt tot de uitputting van natuurlijke hulpbronnen zoals mineralen, fossiele brandstoffen en hout. Activiteiten die bijdragen aan dit type ontbossing zijn onder andere mijnbouw, houtkap en olie- en gaswinning.

De negatieve impact van de overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen op het milieu is aanzienlijk. Wanneer bomen uit een bebost gebied worden verwijderd, worden de leefgebieden van verschillende dier- en plantensoorten vernietigd, wat leidt tot een aanzienlijk verlies aan biodiversiteit. Bodemerosie treedt ook op wanneer bomen worden gekapt, wat resulteert in een grotere hoeveelheid sediment die zich ophoopt in rivieren en beken. Dergelijke sedimentatie beïnvloedt de waterkwaliteit en kan leiden tot verdere habitatvernietiging in het water. Bovendien dragen de vrijkomende uitstoten als gevolg van ontbossing bij aan een verhoogde ecologische voetafdruk in verband met menselijke activiteiten.

Lees meer: Preventing desertification: Top 5 success stories

's Zomers drinkt een beer uit een vijvertje in het bos.

Mineralen, fossiele brandstoffen en hout zijn enkele van de meest voorkomende, uitgebuite, natuurlijke hulpbronnen, die sterk bijdragen aan ontbossing. Mijnbouw voor mineralen zoals goud, zilver en koper vereist vaak het kappen van grote gebieden land. Op dezelfde manier heeft de vraag naar fossiele brandstoffen, voornamelijk voor transport en elektriciteitsopwekking, bedrijven gedreven om olie, steenkool en aardgas uit de ondergrond te winnen. Zoals eerder vermeld, heeft de overexploitatie door de houtkapindustrie ook geleid tot ontbossing, waarbij bomen worden geoogst om papier en hout te produceren.

Gezien de negatieve impact van de overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen op het milieu, is het belangrijk om conserveringsoplossingen te implementeren om ontbossing te verminderen. Duurzame bosbouwpraktijken zoals selectieve kap en herbebossing kunnen helpen om beboste gebieden te behouden en tegelijkertijd duurzame houtproductie mogelijk te maken. Het verhogen van het aantal beschermde natuurgebieden kan ook helpen om verdere habitatvernietiging en verlies van biodiversiteit te voorkomen. Meer brandstofefficiënte technieken en processen kunnen de druk op bossen verminderen. Het implementeren van beleid dat het verantwoord gebruik van natuurlijke hulpbronnen aanmoedigt, zoals belastingen en regelgeving, kan ook helpen om de overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen te verminderen en het milieu te beschermen.

Lees meer: Herbebossing: 10 fantastische voordelen van het planten van bomen

De maatschappij en de processen die het ondersteunen, worden echter gedreven door consumenten. Overexploitatie is echter een alledaags verschijnsel geworden. Als we een gezonde, welvarende toekomst willen waarborgen, is wereldwijde actie van individuen tot overheden nodig om meer duurzame praktijken te creëren en onze planeet te beschermen voor toekomstige generaties.

DGB Group, toonaangevend op het gebied van herbebossing

DGB Group is een bedrijf dat voorop loopt op het gebied van ontbossing tegengaan door middel van natuurprojecten. Onze benadering richt zich op het herstellen van aangetaste bossen, het bevorderen van duurzame landbouw en het versterken van lokale gemeenschappen. De missie van DGB is om de natuur te helpen groeien en dat betekent het bestrijden van ontbossing door bosherstel.

Ontdek de natuur- en biodiversiteitsprojecten van DGB

Twee leerlingen planten een zaailing, school in Kenia, Kutus-gebied - Hongera Reforestation Project, Kenia, DGB

DGB ontwikkelt en beheert grootschalige projecten in verschillende landen, waaronder Kameroen, Oeganda en Kenia. We hebben in deze landen succesvolle herbebossingsinspanningen geïmplementeerd door samen te werken met de lokale gemeenschap, overheden, landeigenaren en investeerders om aangetaste bossen te herstellen, duurzame agroforestry-praktijken te bevorderen en training en middelen aan boeren te bieden. In Oeganda hielp DGB bijvoorbeeld bij het herstel van aangetaste bossen in de districten Hoima, Bulindi en Masindi in het westen van Oeganda. Dit leidde tot een grotere bosbedekking en een verbeterd leefgebied voor de Bulindichimpansees.

Plant bomen met ons voor een groenere wereld

Bundel uw krachten met DGB en maak een verschil door middel van herbebossingsinspanningen! Of u nu een individu of een bedrijf bent, u heeft de kracht om impact te maken. Laten we samenwerken om een groenere wereld te creëren. Met uw medewerking kunnen we de bossen in de wereld voor toekomstige generaties behouden.

Maak vandaag nog een verschil